© LimbaSarda 2004

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

04/06/2004 Nule: annotos po sos cantadores noittolos

Poesia: non trascures sos pitzinnos

de Antonello Piras

Su 7 e su 8 de maju si est fattu in Nule su secundu Festival de Poesia a bolu po sos cantadores essios a novu. Custa gara po sos cantadores in poesia est istada apparitzada dae s’amministratzione comunale de Nule chin s’idea de azzudare a essire a pizzu poetas novos chi pottan muntennere sa tradissione de sas garas. Sa differenzia chin sa proa de s’annu passau est istau su aer postu su limite de sos barantachimb’annos po poder acher s’iscrizione. Custu no est aggradau a medas poetas e po cussu non tottus sos chi essin a cantare in palcu, sutta cussa edade, sun atoviaos a Nule. Ma puru mancande parte de sos chi bi fin su 2003 occannu bi aiat battor poetas novos chi sunu: Juanne Carta de Ardaule, Antoni Mula de Sedilo, Gianni Picchereddu de Orosei e Antonello Piras de Oniferi. At bintu Carta de Ardaule e Piras chin Picchereddu sun istaos postos secundos a paris gradu. Sa gara est istada fatta in duas partes: sa prima chenapura ue si sun postos sos poetas a cantare a duos a duos, sa seconda sapadu ue an cantau sos chi che sun colaos sa die innantis. Sapadu est istada fatta una gara cumpleta dae s’esordiu a sa moda e paritza zente est atoviada po intender sos noitolos. Sa paga esperientzia de sos poetas si podiat bier in medas cosas, dae su traju a sa manera de si ponner addaenanti de su pubblicu, ma est istau fattu custu cuncursu propriu po chie est comintzande a cantare e tenet bisonzu de un’acconnortu po comintzare abberu. Sa cosa pius bella chi si est bida in Nule est istada chi, in Sardigna, piccioccos chi cheren cantare in poesia, ca lis aggradat e si divertin cantande, binde’at galu e mancari sian poetas e garas minimende non si podet narrer chi sa poesia siat morta. In mesu de sos chi sun atoviaos a intendere bi aiat puru medas pitzinnos e chie est istau pius attentu at bidu chi cando b’at essiu a fora cuntzettos chi tenen pius a manu an parau sas orijas po intender menzus. Est custu chi toccat de tenner semper in mente e chie nat chi sos pitzinnos trascuran sa poesia depet reconnoscher chi est puru sa poesia chi trascurat sos pitzinnos. Una poesia chi sichit temas, argumentos e medas bortas puru sas matessi ottadas ricicladas de 50 annos fachet non podet agradare a sos zovanos. Meda zente no ischit mancu itte siat s’argiola oppure at’intesu tzertos contos de sa bibbia solu dae carchi film bidu in televisione e gai tottu po paragones de vida de santos chi si podiat permitter de fagher Morette o Tuccone ma chi como sun foras de su mundu de cada die. Jeo pesso chi si fit torrau a naschire tziu Remundu Piras, e si fit torrau a ponner a cantare in poesia, no aiat mai cantau sas ottadas istantias chi calicunu, puru tra sos minores, cantat como ma aiamus intesu bellos paragones pigaos dae sa televisione, dae su calcio, dae sa politica, dae sa moda e dae sas tecnologias de oe e chi abberu interessan e cumprenden mannos e minores. Una cosa chi non mudat chin su tempus est una cosa morta e Nule podet esser una bella occasione po no lassare morrer una ‘e sas cosas pius bellas chi sos Sardos sian resessidos a fagher mai.

A segus