Salude tziu Giuanni, Babbai Mannu de sos sardos. Ocannu podimus fàghere sos augùrios de Bonas Pascas a totus pro mèdiu de Vostè. Est unu fatia bella chi su Presidente de sa Regione Renato Soru apat detzisu de dare a manera ufitziale a Vostè su tìtulu de "Sardus Pater" chi sos sardos de bona volontade aiant giai intregadu sena bisòngiu de medàllias e pergamenas. 



Est una reconnoschimentu mannu non petzi pro Vostè, ma finas pro totus sos sardos chi, comente annos medas a como unu pitzinnu baruminesu orfanu de mama, sunt resessidos a crèschere in sas dificultades e a essire tziviles e istudiados sena pèrdere s'istiga de èssere parte de un'antiga gente. A èssere "Sardus Pater" o "Babbai mannu" de su pòpulu sardu no est cosa reghente. Essit a campu a manera direta dae cussa lìnia culturale de identidade chi Vostè at disveladu istudiende sa tzivilidade nuraghesa.



Si oe calicunu de nois podet galu faeddare e pensare chi semus una natzione lu depimus a custu tziu Giuanni Lilliu chi at "imbentadu" in annos difìtziles sa teoria polìtica de sa "costante resistenziale". E podimus isperare galu de salvare sa limba nostra pro more de s'apògiu cumbintu e pràticu chi Vostè at dadu a custa batalla. Pro sos annos suos Vostè at bintu, pro sos annos nostros sa gherra est galu aberta e non s'ischit chie at a addurare. 



Sos innimigos cuados e a craru de su messàgiu bostru sunt semper medas. Si podet dare chi sos cuados siant prus perigulosos de cussos chi ant sa cara de s'amostrare. A tempos de Vostè sa gherra fiat nessi fàghere a manera chi s'esseret faeddadu de limba e natzione comente sìmbulos de sa resistèntzia. Oe sa gherra est intre chie, sende chi at pèrdidu cun Vostè, cheret chi totu custu chi su Babbai Mannu nostru at balangiadu abarret a livellu simbòlicu ebbia. Pro custu oe sa cumbata non podet èssere prus pro sa "resistèntzia" ebbia, ma pro sa resistèntzia e mescamente pro "s'esistèntzia" legitimada, ordinada e istatuida de unu pòpulu e una limba. 



Ma Vostè custu l'at cumpresu in antis de nois pro more ca, in sas pagas paràulas chi at lègidu a s'ora de sa tzerimònia, at ischidu ischertare tràgiu e melodia de unu cantu natzionalitàriu sena magras. Finas ca su traballu de Vostè fiat in relata cun su mundu intreu e ca fiat punnadu a liberare sa Sardigna dae sa dipendèntzia. Sa tancada non fiat un'atitu, ma un'anninnia: "ca depimus colare sa crisi pro andare cara a sa rifondatzione de sa Sardigna". 



Tziu Giuanni, vostè est s'eroe e su santu de sos tempos nostros. Un'òmine de annotu chi at ischidu bìdere a largu in ue sos àteros no abastaiant nen cun sos ogros, nen cun sa mente. A dae chi est archeologu, cheret nàrrere unu chi resesset a sebestare in ue sos àteros nemancu isperiant, at amostradu a totus sa semida de sighire pro fàghere bene a nois e a su pòpulu nostru. Biada sa terra chi galu resesset a produire eroes. 



Ma sos innimigos de su messàgiu de tziu Giuanni luego ant a pensare a Bertold Brecht ca naraiat imbetzes chi una patria chi bisòngiat de eroes est "mischina". E ant a sighire, die cun die, a chircare de destruire su traballu de custu archeologu cun sa bista longa mancari finas faeddende.nde bene. Ca gasi oe si costumat a fàghere: pùnghere a costas cun su risu in laras e sa finta de s'ograda ghetada a àteru logu.



Ma su prèmiu a tziu Giuanni est unu dolu pro totu custos naschidos o residentes in Sardigna chi tirriant a issos matessi e ant chircadu, pro totu sa bida, de èssere àteru. Chi òdiant sa gente comuna sarda, sa limba issoro, sa mentalidade, sas costumas e finas sa bisura. Chi ant gastadu milliones de euros pro pagare cursos de ditzione pro si nde lierare finas de s'atzentu sardu faeddende in italianu. Chi faeddant in sardu petzi pro irrocare a cantos, achichiende, ca non bi resessent a fàghere unu resonu cumpridu. 



Custu prèmiu est una dòlima acutza pro cussos chi faeddant semper de limba e identidade in italianu pro destruire su chi at fatu Vostè. Chi iscrient deghinas e deghinas de artìculos de oreris (pagados dae s'Istadu pro fàghere àteru) subra s'ontologia de badas de sos neutrones de sos àtomos de sas microtzellulas de sas raighinas de sos piligheddos de batzile o de tzudda de cussos chi faeddant e iscrient in sardu. Cussos chi ponent suta su microscòpiu, pro si sighire a dare aèrgiu de espertos, su chi issos matessi ant traitu: sa sardidade. E sigomente l'ant traita pro nudda, pro un'identidade italoglobale dèbile (ca in su mundu èssere italiotas no est nudda a beru), custa debilesa issoro los faghet a tìmere. E su bellu est ca foras de Sardigna non contant nudda!



E timent pròpiu sa costante "resistenziale-esistentziale" de sos sardos. Ca b'at gente galu chi, mancari totu sas peleas, sighet a s'intèndere e a èssere sarda aberende sos ogros a su mundu e non a èssere che a nemos cunfundende.si cun su mundu comente ant fatu issos. Ca b'at gente chi cheret èssere lìbera, non incadenada a sas caratzas chi issos s'ant postu pro fàghere carriera e leare podere contras a su pòpulu issoro matessi. Timent chi s'imparu de Vostè, tziu Giuanni, potzat sighire a "resistere-esistere", mentres de sas imbìdias issoro no at abbarrare mancu alenu de ammentu. S'ùnica tristura est chi galu semus, comente a sos tempos de sos nuraghes, parados a nos defensare dae àteros sardos, intames de punnare a su megioru totu paris.



Tziu Giuanni, gràtzias pro totu. Mancu male ca nessi Vostè, in bida, at tentu reconnoschimentu pro su chi at fatu. Renato Soru at cumpresu su chi fiat pretzisu de fàghere. E sa boghe de Vostè, pro cantu minore comente cussa de cada òmine, at a sighire a faeddare in sos tempos de sos tempos pro ammentare a sos sardos chie sunt, dae ue naschent e a in ue depent lòmpere. 


A sa libertade. 


Giuseppe Corongiu