| 
              
            Tres amigos arresonant in su tzilleri. 
            “A cantu mi resurtat – narat unu – mugere mia m'est traighende cun s'idrŕulicu!”.  
            “E bae - li narat su de a costŕgiu - e comente mai s'idrŕulicu e non su frailŕrgiu, iscuja?”. 
            “Et fŕtzile a cumprčndere - acrarit cussu - in domo apo agatadu una de cussas craes inglesas chi mai aio comporadu. Mi so cuadu, una die chi non so andadu a traballare, e giai tenio resone: fiat s'idrŕulicu chi acudiat!”.  
            Su de duos, biancu che su linu, narat sa sua: 
            “Balla, tando mugere mia m'est traighende cun unu mastru de muru!”. 
            “Ello e pro ite?” li pregontant sos ŕteros duos.  
            “Ca como m'as fatu pensare chi, introtzende sos lentolos, apo agatadu in su letu una de cuddas matitas chi impreant in sos frŕigos. A sa prima non b'apo dadu, ma como, intendende su contu tuo, mi sunt bennidas a conca totu sas bortas chi, a cussu mastru, nche l'apo agatadu inghiriende cun sa mŕchina fora de domo, e deo....creia chi fit traballende in sa de su bighinu.....malaitos siant isse e mugere mia!”.  
            Su de tres, chi fiat semper a sa muda, totu in una faeddat:  
            “ E tando mugere mia  mi traighet cun unu caddu!”. 
            “Ma ite ses macu!?” – riende sos duos amigos.  
            “Nono, mi traighet a beru cun unu caddu e l'apo cumpresu sighende custu printzěpiu de sas tratas chi si lassant, comente ais pensadu bois etotu!”.  
            “De acordu - narant sos amigos - ma ite as agatadu pro nŕrrere chi mugere tua t'est traighende cun unu caddu?”.  
            “Custu mangianu – respondet – cando apo abertu s'armŕriu pro leare sa beste, intro b'apo agatadu unu fantinu!!!”. 
             
             
               
             
             
             
             
               
           |